تاثیر فرهنگ سیاسی بر وحدت ملی در جمهوری اسلامی ایران(1357-1384)

وحدت ملی یکی از مهم ترین لوازم تداوم حیات دولت های کنونی است .مسلماً اهمیت وحدت ملی برای مردم هر کشور از جایگاه خاصی برخوردار است. منظوراز وحدت ملی، توافق و اجماع نظر نخبگان و عموم مردم و یا اعضای یک جامعه پیرامون مسایل مختلف است که با وجود زبان،نژاد، مذهب، آیین و رسوم متفاوت در موردی معین و خاص حاصل می گردد. هدف اصلی این پژوهش مطالعه ی و تبیین تأثیر فرهنگ سیاسی بر وحدت ملی در ایران در چارچوب تئوری لوزی انسجام درونی است با اذعان بر این که علاوه بر فرهنگ سیاسی عوامل دیگری نیز بر پدیده مورد نظر تأثیر دارد. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی – تحلیلی می باشد مطالعه و تحقیق پیرامون وحدت ملی در چارچوب تئوری لوزی انسجام درونی نشان می دهد. که در جوامعی مثل ایران برای رسیدن به وحدت ملی ابتدا می بایستی نخبگان و سپس کل جامعه پیرامون مسایل مختلف به اجماع نظر رسیده باشند. در ایران به دلیل نهادینه شدن فرهنگ سیاسی سنتی و قبیله ای مانند بی اعتمادی، مطلق نگری، خودمداری، نبود تحمل و مدارا، نفی، حذف و خصومت که ساختارها آن را ساخته اند ولی در طول تکوین و رشد خود به یک متغیر مستقل و تعیین کننده تبدیل شده است. فرهنگ سیاسی سنتی و قبیله ای مانع از آن می شود که نخبگان و سپس کل جامعه از طریق تعامل و گفتگو به اجماع نظر پیرامون مسایل مختلف و وحدت ملی برسند. لذا تحول در فرهنگ سیاسی برای رسیدن به اجماع نظر در سطح نخبگان و وحدت ملی در جامعه یک ضرورت اساسی به حساب می آید.